دريدا منشأ خشونت در تمامي اشكالش را زبان مي‌داند. در اين نگاه خشونت با دو قطبي‌سازي جو موجود و برچسب‌زني‌هاي متوهمانه خود را بازتوليد مي‌كند. به‌عبارت‌دیگر در اين نگاه خشونت از طريق زبانِ تقابلي و ديگري ستيز و با پافشاري بر دوگان‌هاي موهومي همچون "خودي و ديگري"، "وطن‌پرست و وطن‌فروش" و ساير شعارهاي تقابلي تجلي مي‌يابد. اين خشونت‌هاي زباني كه از طريق برچسب‌زني پديدار مي‌شوند يك هدف عمده را دنبال مي‌كنند؛ حذف گفتمان رقيب و بستن راه گفتگو و تعامل. خشونت زباني مي‌تواند در سطوح خرد، مياني و كلان به وقوع بپيوندد. بروز اين نوع از خشونت در تمامي سطوح با رويكردي حذفي و به‌منظور پنهان نمودن نقصان و ضعف‌هاي استدلالي گفتمان غالب و قدرتمند انجام مي‌شود و مي‌تواند بسترساز بروز انواع خشونت‌هاي فيزيكي و رفتاري در عرصه سياست و زندگي اجتماعي شود.

بركسي پوشيده نيست كه دست يافتن به رشد و توسعه در همه ابعاد آن نيازمند بهره‌گيري از ظرفيت تمامي افراد متخصص و دانشمندي است كه بزرگ‌تر از دغدغه‌هاي جناحي و شخصي خود فكر مي‌كنند. درحالی‌که مسئولان كشور بهره‌گيري از ظرفيت تمام متخصصان و نخبگان را از اصلي‌ترين ملزومات رشد و توسعه كشور قلمداد مي‌كنند، اما در عمل شاهد آن هستيم كه هسته سخت حاكميت و جريانات سياسي نزديك به آن با برچسب‌زني و ايجاد تنش‌هاي سياسي سعي دارند كه فضا را براي فعاليت نخبگان در كشور تنگ‌تر از اين نمايند. بي‌شك تسري اين نگاه در سطح حكمراني كشور و پافشاري بر اين رويكرد حذفي نتيجه‌اي جز مهاجرت نخبگان و دلسرد شدن نخبگاني كه به كشور بازگشته‌اند ندارد. درحالی‌که مرام و مسلك افرادي همچون مدنی‌زاده‌ها براي كشوري كه ادعاي استفاده از ظرفيت تمامي نخبگان و فراتر از آن دعوت از ايرانيان خارج از كشور براي بازگشت به كشور و مشاركت در توسعه كشور را دارد، بايد به يك رويه پذيرفته‌شده و مورد استقبال بدنه سياست‌گذاري و علمي كشور قرار گيرد اما در عمل شاهد به‌کارگیری رويكردهاي حذفي و تنگ‌نظرانه در برخورد با نخبگاني هستيم كه به تمام موقعيت‌هاي مادي و غيرمادي پشت كرده و با دغدغه‌اي ملي‌گرايانه به كشور بازگشته‌اند. بدون رفع اين تناقضات رفتاري در سطح كلان نمي‌توان به شعار و وعده‌هاي مسئولان كشور در مورد استفاده از ظرفيت تمامي نخبگان در داخل و خارج از كشور چندان اميدوار بود.

در خوش‌بینانه‌ترین حالت افراد و جريان‌هايي كه با اعمال قدرت و برچسب‌زني سعي در حذف نخبگان و گفتمان علمي در كشور را دارند، از روي جهل و ناآگاهي دست به چنين اقداماتي مي‌زنند و با دلسرد كردن نخبگان و مهاجرت آنان براي كشور هزينه‌تراشي مي‌كنند. نظام حكمراني كشور نيز خواسته يا ناخواسته و با سكوت در برابر اينگونه تهمت‌پراكني‌ها، به‌نوعي با جرياني كه دلسرد كردن نخبگان و مهاجرت آنان را از رسالت‌هاي خود مي‌داند، همراه شده و موجب حذف بخشي از نخبگان كشور از بدنه سياست‌گذاري و مهاجرت آنان به خارج از كشور علي رغم ميل باطني آن‌ها شده است.  بديهي است كه بخش زيادي از راه‌حل مسئله و توسعه و پيشرفت كشور در موضوعاتي كه طي سال‌هاي اخير به سمت بحراني شدن گام برداشته‌اند، نيازمند استفاده از نخبگاني است كه متفاوت از جريان حاكم فكر مي‌كنند. بي‌شك استمرار رويكردهاي حذفي و برچسب‌زني‌هاي متوهمانه به نخبگان كشور، براي كشوري كه طي چند دهه گذشته با افتادن در دام دوگانه "خودي و غيرخودي" فرصت استفاده از ظرفيت بخشي از نخبگان علاقه‌مند به مشاركت در توسعه و پيشرفت كشور را از دست داده، تنها به معناي پرداخت هزينه‌هاي بيشتر در راه دستيابي به رشد و توسعه و چه بسا دور شدن از فرصت‌هاي محدود آتي است.