چه‌بسا مرگ اول دشوارتر و تلخ‌تر!

تاریخ انتشار

10:11:00 | 16 / 02 / 1401

چه‌بسا مرگ اول دشوارتر و تلخ‌تر!

هرچند مرگ براي افرادي كه ميراثي گران‌بها از خود به يادگار گذاشته‌اند، تلخند و طعنه‌اي بيش به گذرا بودن مفهوم زندگي نيست اما مرگ اين افراد در كشوري غير از كشور مادري اين افسوس را با خود به همراه دارد كه چرا نتوانسته‌ايم ميزبان مناسبي براي آن‌ها باشيم. به قول حافظ "كان سيه كاسه در آخر بكشد مهمان را". مرگ سرنوشت محتوم تمامي انسان‌هاست، اما پاسخ به اين سوال مهم است ما تا چه اندازه آداب مهمان‌نوازي و ميزباني از فرزندان اين سرزمين را به‌جا آورده‌ايم؟.

مرگ در معناي ظاهري به معناي قطع ارتباط آدمي با زیست جهانی است كه در آن زندگي مي‌كند. مفهوم مرگ و مهاجرت ازآن‌جهت كه هر دو به‌گونه‌ای متفاوت موجب قطع ارتباط آدمي با بخشي از تعلقات مادي و نفساني مي‌شوند، به هم شبيه‌اند. اگرچه مفهوم مرگ با رنج و آلام انساني پيوند خورده است اما مرگِ در غربت و دور از وطن غم و اندوهي مضاعف را به انسان تحميل مي‌كند، خصوصاً اگر اين مرگ طعم نيستي را به كام چهره‌هاي شناخته‌شده يك ملت چشانده باشد؛ در اين حالت است كه مفهوم زمان عينيت خود را از دست مي‌دهد و باورپذيري مرگ آنان را براي مردم يك كشور دشوار مي‌سازد.

در طول چند دهه اخير هنرمندان و چهره‌هاي فرهنگي زيادي بنا به دلايل مختلف زيستن در خارج از كشور را به زندگي در ايران ترجيح داده و مهاجرت كرده‌اند. طبيعي است كه اگر اين واقعه از روي انتخاب و خواست شخص روی‌ داده باشد، جاي هيچ نگراني نيست. اما آنطور که از مصاحبه‌ها و یادداشت‌های برخی از این افراد برمی‌آید، به نظر می‌رسد که بسياري از اين چهره‌هاي شناخته‌شده علي‌رغم ميل باطني خود به مهاجرت تن داده‌اند. خيلي از اين افراد هيچ‌گاه به مهاجرت نگاهي دائمي نداشته و همواره مشتاق و علاقه‌مند براي بازگشت به كشور بوده‌اند، اما مرگ، مهاجرت موقت آن‌ها را به مهاجرتي دائمي تبديل كرده است. از این رو شاید دور از ذهن نباشد اگر مدعی شویم که ایران‌دوستانی مانند این افراد با مهاجرت از ایران نوعی مرگ (احساسي) را تجربه کرده‌اند و مرگ واقعي تنها خارج شدن از كالبد فيزيكي است. چه‌بسا مرگ اول دشوارتر و تلخ‌تر......

کانال تلگرامی رصدخانه مهاجرت ایران

کانال آپارات رصدخانه مهاجرت ایران

کانال اینستاگرام رصدخانه مهاجرت ایران