در روزهای گذشته، سالنامه مهاجرتی جهان 2021 منتشر شد

در ادامه گزیده‌ای از بخش اقتصادی و کاری این سالنامه به تلخیص رصدخانه مهاجرت ایران را می‌خوانید:

بحران کووید-19 جریان مهاجرت به کشورهای OECD را 30 درصد کاهش داد.

مهاجرت دائمی به کشورهای OECD در سال 2020 حدود 3.7 میلیون نفر بود که پایین ترین سطح از سال 2003 بوده است.

همه دسته های مهاجرت دائمی در سال 2020 کاهش یافته اند.

مهاجرت خانوادگی بیشترین کاهش را نشان داده است و طبق برآوردهای اولیه بیش از 35 درصد کاهش یافته است.

جریان های مهاجرت بشردوستانه نیز، به ویژه به ایالات متحده و کانادا به شدت تحت تأثیر قرار گرفت.

مهاجرت نیروی کار و تحرک آزاد به ترتیب حدود 24 درصد و 17 درصد کاهش یافته است.

همه کشورهای مبدأ اصلی مهاجران به OECD شاهد کاهش دو رقمی مهاجرت دائم در سال 2020 بودند، به جز مکزیک که افزایش مهاجرت را ثبت کرد.

مهاجرت موقت نیروی کار در اکثر کشورهای OECD در سال 2020 به شدت کاهش یافته است. استرالیا (37%)، کانادا (43%)، ژاپن (65%)، کره (57%)، و ایالات متحده (37%) کاهش نیروی کار موقت مهاجر را تجربه کرده اند.

اشتغال در تعطیلات در سال 2020 به طور متوسط ​​59 درصد و جا به جایی درون شرکتی 53 درصد کاهش یافت.

ورود کارگران فصلی کشاورزی به طور کلی تنها 10 درصد کاهش یافت و حتی در کشورهای مقصد اصلی (مانند ایالات متحده و لهستان) اندکی افزایش یافت.

پس از چندین سال رشد مداوم، تعداد مجوزهای تحصیلی ارائه شده در سال 2020 به شدت کاهش یافت. اعطای مجورهای تحصیلی 70 درصد در ایالات متحده و کانادا، و به طور متوسط 40٪​​ در کشورهای اروپایی OECD  کاهش یافت.

در سال 2019، مردان به طور میانگین بیش از 56 درصد از مهاجران جدید به منطقه OECD را تشکیل می دادند. سهم مردان در کشورهای اروپای مرکزی و شرقی بالاترین و در استرالیا و ایالات متحده کمترین میزان بوده است (هر دو 46 درصد).

در حالی که مردان بخش عمده ای از مهاجران جدید در اکثر کشورهای OECD را تشکیل می دهند، اکثر مهاجران مستقر در اکثر کشورهای OECD را زنان تشکیل می دهند.

به طور متوسط، جمعیت متولدین خارج از کشور 14 درصد از جمعیت کشورهای OECD را در سال 2020 تشکیل می دادند که این رقم در سال 2010، 11.9 درصد بوده است.

در دهه گذشته به استثنای کشورهای بالتیک و اسرائیل، همه کشورهای OECD افزایش جمعیت مهاجر خود را تجربه کردند. بیشترین رشد نسبت به کل جمعیت در طول دهه گذشته در لوکزامبورگ (با افزایش 9 درصدی)، ایسلند (8 درصد) و سوئد (6 درصد) ثبت شده است.

در سال 2019، 2.2 میلیون نفر شهروندی یکی از کشور OECD را اخذ کرده اند که افزایش 12 درصدی نسبت به سال 2018 داشته است. برآوردهای اولیه برای سال 2020 حاکی از کاهش 17 درصدی است که عمدتاً به دلیل افت شدید در ایالات متحده است. دریافت تابعیت این کشور به پایین ترین سطح خود از سال 2003 رسیده است.

در سال 2019، تعداد اتباع بریتانیا که تابعیت یک کشور اتحادیه اروپا را دریافت کردند 15 برابر میزان سال 2015 قبل از رأی گیری در مورد برگزیت و بالاترین رقم ثبت شده تا کنون بود. همچنین تعداد شهروندان اتحادیه اروپا که تابعیت بریتانیا را دریافت کرده اند نیز در بالاترین میزان خود تا کنون قرار داشت.

بازار کار مهاجران

بحران اقتصادی ناشی از همه گیری کووید-19 ، ده سال پیشرفت مستمر در شاخصهای بازار کار مهاجران در کشورهای OECD را پایان داد. به طور متوسط ​​در OECD، حدود دو سوم مهاجران در سال 2020 شاغل بوده اند که 2.1 درصد نسبت به سال 2019 کاهش یافته است. از هر ده مهاجر یکی و از هر پانزده بومی یک نفر بیکار بوده است.

در سال 2020، نرخ اشتغال مهاجران در سه پنجم کشورهای OECD کاهش یافت، و بیکاری در سه چهارم این کشورها افزایش یافت. نتایج بازار کار مهاجران در کشورهایی که طرح های حفظ شغل بزرگ یا طرح های مهاجرت بازگشتی را اجرا کردند، تغییر قابل توجهی نکرده است.

کووید 19 تاثیر قابل توجهی بر شکاف جنسیتی در نتایج بازار کار نداشته است، نرخ اشتغال زنان مهاجر به میزان مردان مهاجر کاهش یافته است.

افراد بومی و خارجی با تحصیلات پایین و متوسط به طور یکسان، بیش از افراد با تحصیلات بالا تحت تاثیر منفی قرار گرفتند. همچنین در اکثر کشورهای OECD، برای همه سطوح تحصیلی، وضعیت مهاجران در بازار کار بیشتر از همسالان بومی آنها تحت اثر منفی قرار گرفته است.

بحران اقتصادی بعد بخشی مهمی دارد. اشتغال مهاجران نسبت به بومیان در بخش‌های اقتصادی آسیب بیشتری دیده‌اند، بیشتر کاهش یافت ، و در بخش‌هایی که رشد کلی اشتغال را تجربه کرده‌اند نیز افزایش یافت.

وضعیت بازار کار مهاجران براساس مبدا مهاجران هم ناهمگون بوده است. گروه‌های مهاجری که بیشترین آسیب را از این بحران دیده‌اند از آمریکای لاتین و خاورمیانه هستند.