ر این خصوص اردشیر گراوند ، جامعه شناس در گفت و گو با رکنا با اشاره به اینکه ایران کشوری با منابع آب محدود است، گفت: قبل از اینکه تکنولوژی انتقال آب به این صورت پیشرفت کند، هر منطقه ای بر اساس توان اکولوژیک خود، آب آن محدوده را تامین می کرد. بر همین اساس، جمعیت در آن منطقه نگاه داشته می شد. وی گفت: به محض اینکه در ایران وارد مداخله شدیم به ویژه در زمان رضاخان که دولت ها تمرکزگرا شدند، هر تصمیمی که خواست مقام بالای کشور بود اجرا شد؛ درست مثل تصمیم انتقال آب از سرچشمه های کارون و خرسان به یزد و کرمان؛ که آب های بین حوزه ای انتقال داده شدند. یعنی حوزه های آبریزی داشتیم که در شرایط مناسبی قرار داشتند، به محض اینکه سهمشان به حوزه دیگری منتقل شد، شروع فاجعه بود. بنابراین اولین و مهم ترین عامل خشکسالی، مداخله دولت های مقتدر به پشتوانه پول نفت و حاکمیت سیاسی بر محیط زیست بود.