از اوایل سال ۹۰ زمزمه کوچ دسته جمعی و مهاجرت به علت شرایط اقلیمی در ایران به گوش رسید، مشابه آنچه در آسیای شرقی رخ داده بود. سال ۹۴، رئیس ستاد احیای دریاچه ارومیه و و زیر اسبق کشاورزی اعلام کرده بود که ایران با بهره برداری از ۹۷ درصد آبهای سطحی خود عملاً تمام رودخانه های خود را خشک کرده و دیگر آبی در طبیعت باقی نمانده است. بنا به گفته عیسی کلانتری، بی آبی بر کشور سایه انداخته و باید منتظر شرایط ناگوار بود. مثلاً خشک شدن دریاچه ارومیه حیات شش میلیون نفر را در این منطقه به خطر خواهد افتاد. این موضوع به معنای آن است که اگر به همین وضع ادامه دهیم حدود ٧٠‌ درصد ایرانیان یعنی جمعیتی معادل ٥٠‌ میلیون نفر برای زنده ماندن ناچار به مهاجرت از کشور هستند.