تعداد زیادی از شهروندان چینی که با اعمال محدودیت‌‌های ناشی از قرنطینه، تحت تاثیر کنترل‌‌های سیاسی سختگیرانه‌‌ قرار گرفته‌‌اند، در حال بررسی گزینه‌های مختلف برای مهاجرت و ترک کامل چین هستند. این جنبش چینی به «جنبش ران» معروف شده است.

به گزارش ان‌‌پی‌‌آر، رادیو ملی آمریکا، میلیون‌‌ها شهروند چینی احساس می‌‌کنند تحت تاثیر قرنطینه‌های کووید و کنترل‌‌های سیاسی رو به افزایش قرار گرفته‌‌اند و بسیاری از آنها در حال بررسی گزینه‌های موجود برای مهاجرت و ترک کامل چین هستند. امیلی فنگ، گزارشگر ان‌‌پی‌‌‌‌آر با طرح مثالی از زندگی یک فعال در حوزه مواد غذایی گفت: «بر اساس همه گزارش‌های موجود، کی‌‌سی شرایط خوبی در چین داشت او با واردات مواد غذایی منجمد، زندگی راحتی داشت و حتی زمانی که ویروس کرونا برای نخستین‌بار شیوع پیدا کرد، او خود را خوشبخت می‌‌دانست که در چین است.» کی‌‌سی درباره کسب‌وکار خود گفت: «در سال ۲۰۱۸، کسب‌وکار ما در چین گسترش یافته بود و از فعالیت ما در آمریکا شرایط بهتری داشت. چین مکان بهتری برای تجارت بود.»

اما پس از آنکه چین متهم به عامل شیوع کووید در بسته‌‌بندی‌‌های آلوده مواد غذایی شد کی‌‌سی با مشکل مواجه شد و حتی گزارش سازمان جهانی بهداشت مبنی بر اینکه هیچ مدرکی وجود ندارد که این اتفاق رخ داده هم به کی‌‌سی کمک نکرد. کی‌‌سی در این‌باره گفت: «مجبور شدیم عملیات خود را به‌طور کامل متوقف کنیم. کسب‌وکار ما تعطیل شده است و ما در حال تلاش برای خروج از چین هستیم.» مهاجرت، یک موضوع سیاسی حساس در چین است، به همین دلیل است که ما از نام کامل افراد در این گزارش استفاده نمی‌‌کنیم. عده زیادی مانند کی‌‌سی برای داشتن یک زندگی راحت به دنبال مهاجرت از چین هستند. در ایالات متحده، یینگ کائو، وکیل مهاجرت می‌‌گوید که از زمان قرنطینه شانگهای، درخواست‌‌های مهاجرت از چین ۵۰درصد افزایش یافته است. کائو گفت: «بیشتر این درخواست‌‌ها اول از شانگهای بود؛ ولی اکنون از پکن است.» از طرفی جست‌وجوهای آنلاین برای عبارت مهاجرت در چین افزایش یافته است. بسیاری از مردم به دنبال فرار از چین هستند، برای بسیاری، مهاجرت به معنای فرصت اقتصادی بهتر نیست، بلکه به معنای یافتن مکانی با آزادی بیشتر است.

گزارشگر ان‌‌پی‌‌آر، در گزارش خود به زنی اشاره می‌‌کند که امیدوار است به کانادا برود؛ جایی که او در آنجا تحصیل کرده است. او برای یک شرکت دولتی چینی کار می‌‌کند. بنابراین ما از نام او استفاده نمی‌‌کنیم؛ زیرا او می‌‌ترسد که اگر بدانند قصد دارد چین را ترک کند، مجازات شود. مانند بسیاری دیگر، او از قرنطینه‌های شدید در شانگهای که مردم را به مدت هفت هفته و تا حال حاضر در خانه‌هایشان محبوس کرده است، ناراحت است. فرد ناشناس شماره یک در این گزارش با انتقاد نسبت به شرایط موجود در چین گفت: «در حال حاضر، من احساس می‌‌‌‌کنم چین واقعا از تعادل عبور کرده است و آنها واقعا بسیار شدید عمل کرده‌‌اند، تا حدی که حقوق بشر را نقض کرده‌‌اند، آزادی حرکت و آزادی بیان را نقض کرده‌‌اند.»

کسانی که می‌‌خواهند چین را ترک کنند، باید از پیچ وخم پیچیده‌‌ای از موانع قانونی عبورکنند که همه از چین شروع می‌‌شود. دولت چین در تلاش است تا مردم را از مهاجرت بازدارد. برخی از شهرها به افراد اجازه نمی‌‌دهند حتی گواهی ازدواج یا تولد را که برای درخواست ویزا لازم است، ثبت محضری کنند و دولت می‌‌گوید که دیگر جهت اغلب سفرها برای شهروندان خود پاسپورت صادر نمی‌‌کند. کائو در این‌باره توضیح داد: «به تازگی برخی قوانین تغییر کرده است. برای موارد غیر مهم، دولت به مردم توصیه نمی‌‌کند که پاسپورت جدید بگیرند یا پاسپورت فعلی خود را تمدید کنند.» کائو در ادامه ‌‌گفت: «در دهه‌های اخیر این‌چنین کنترل‌‌های مهاجرتی را ندیده‌‌ام و نگرانم که به زودی چین همه مهاجرت‌‌های خارجی را به‌طور کامل قطع کند.» کائو اضافه کرد: «منظورم این است که درهای مهاجرت به تدریج بسته می‌‌شوند و این خیلی ترسناک است.»

یک برنامه‌‌نویس چینی که ساعت‌‌ها در صف انتظار برای ویزای کانادا بود، درباره مهاجرت از چین تاکید کرد که نخستین انتخابش در واقع ایالات متحده بود، رویای او کار در سیلیکون‌ولی است؛ اما او در یک دانشگاه مرتبط با ارتش چین که اکنون توسط دولت ایالات متحده تحریم شده است، درس خوانده و تحصیل در این دانشگاه مانع دریافت ویزای ایالات‌متحده برای او شد، بنابراین کانادا را انتخاب کرده است. یک فرد ناشناس دیگر هم درباره تصمیم خود برای مهاجرت از چین گفت: «ما اینجا در چین ضرب‌‌المثلی داریم که می‌‌‌‌گوید با خوردن مدفوع می‌‌توان زنده ماند؛ اما چرا می‌‌خواهید این چنین زندگی کنید؟» در حال‌حاضر، این موج خروج افراد از چین به یک مشکل خاص برای این کشور تبدیل شده است. با مهاجرت بیشتر مردم، فرار از قرنطینه یا سرکوب سیاسی، جنبش ران، جهانی خواهد شد. در خارج از چین، گروهی از چینی‌‌های خارج‌‌نشین که به‌طور فزاینده‌‌ای از حزب کمونیست حاکم انتقاد می‌‌کنند، در حال افزایش است. آنها آزادند تا نظر خود را بیان کنند و در داخل چین، هم جمعیتی وجود دارد که یا نمی‌‌خواهند یا نمی‌‌توانند صحبت کنند.