گزارش آب، مهاجرت و توسعه توسط بانک جهانی منتشر شد. این گزارش به ارتباط بین آب و مهاجرت و پیامدهای آن برای توسعه اقتصادی می پردازد.

گزارش آب، مهاجرت و توسعه بانک جهانی براساس تجزیه و تحلیل بزرگترین مجموعه داده ها در مورد مهاجرت داخلی جمع آوری شده است. گزارش حاضر از سال 1960 تا 2015 نزدیک به نیم میلیارد نفر را در قالب 189 سرشماری جمعیت، در 64  کشور پوشش داده است. گزارش آب و مهاجرت، شوک های بارندگی با مهاجرت را نسبت به متغیرهای کلیدی مانند سن، جنسیت، تحصیلات و اندازه خانوار بررسی می کند. گزارش در دو بخش تهیه شده است.

جلد اول شامل آب، مهاجرت و توسعه

جلد دوم شامل آب، جابجایی افراد و درگیری در خاورمیانه و شمال آفریقا

کمبود آب با 10 درصد افزایش مهاجرت در مقیاس جهانی مرتبط است. تغییرات آب و هوایی بحران جهانی آب را تسریع می کند: 17 کشوری که 25 درصد جمعیت جهان را در خود جای داده اند، در حال حاضر با سطوح بالاتری از تنش آبی مواجه اند.

نبود آب تاثیر بیشتری بر مهاجرت دارد تا وفور آب. انتظار میرود شوک های بارندگی، نیروی محرکه مهاجرت ناشی از آب در سال های آینده باشد. شوک های بارندگی زمانی را شامل میشود که بارندگی بطور قابل توجهی بالاتر یا کمتر از میانگین بلندمدت یک منطقه باشد. شوک های بارندگی خشک پنج برابر بیشتر از شوک های بارندگی مرطوب بر مهاجرت به خارج تاثیر دارد.

تغییرات بارندگی بطور نامتناسبی بر کشورهای درحال توسعه تاثیر می گذارد. بطوری که بیش از 85 درصد از مردم در کشورهای با درآمد کم یا متوسط زندگی می کنند. دانشمندان پیش بینی می کنند که تشدید خشکسالی تا پایان این قرن حدود 700 میلیون نفر را تحت تاثیر قرار خواهد داد. کشورهایی که بیشتر تحت تاثیر  قرار می گیرند معمولا بیشتر به نیروی کار کشاورزی وابسته هستند.

مفهوم “مهاجر آب” یک تعریف  بسیار گسترده است که توسط مدارک و شواهد پشتیبانی نمیشود. در حقیقت، فقیرترین افراد اغلب فاقد ابزار مهاجرت هستند، حتی زمانی که انجام این کار ممکن است باعث بهبود معیشت و زندگی آنها شود. علاوه بر این، مهاجرت در پاسخ به کمبود آب بطور قابل توجهی براساس درآمد کشور متفاوت است، بطوری که ساکنان کشورهای فقیر چهار برابر کمتر از ساکنان کشورهای ثروتمند مهاجرت می کنند. جمعیت های گیرافتاده در شرایطی که به خاطر فقر نمی توانند مهاجرت کنند، با هجوم سه گانه کمبود آب، از دست رفتن فرصت های اقتصادی و فقدان  ابزار برای نقل مکان به مناطقی با شرایط بهتر مواجه می شوند.

شوک های آب نه تنها بر تعداد افرادی که حرکت میکنند، بلکه بر مهارت هایی که با خود می آورند نیز تاثیر میگذارد. کارگران مهاجری که مناطقی با بارندگی کمتر و شوک های خشک مکرر را ترک می کنند، معمولا دارای سطوح آموزشی و مهارت های پایین تری هستند و با شکاف دستمزدی تا 3.4 درصد در مقصد مواجه میشوند که پیامدهای سیاستی قابل توجهی برای شهرهای پذیرنده مهاجران به همراه دارد.

گرم شدن کره زمین منجر به بدتر شدن شرایط در شهرهای جهان که هم اکنون 55 درصد جمعیت جهان را پوشش میدهد خواهد شد. منابع آب شهری در معرض خطر افزایش تنش گرمایی و کمبود آب قرار دارند. خطرات برای پایداری شهرها شامل تغییرات در چرخه هیدرولوژیکی جهان و کمبود آب در مناطق روستایی است که کارگران کشاورز ی را به مناطق شهری سوق میدهد. بطور مثال در کنار کمبود شدید آب اخیر در شهرهایی مانند کیپ تاون، چنای و سائو پائولو، ده ها شهر کوچکتر نیز با سرنوشت مشابهی روبرو هستند.

سرمایه گذاری در آب به صرفه است. شوک های آبی پرهزینه هستند.  خشکسالی می تواند رشد اقتصادی یک شهر را تا 12 درصد کاهش دهد. اگرچه سازگاری با این رویدادها می تواند گران باشد، اما سرمایه گذاری در سیاست ها و زیرساخت هایی که تاب آوری آب شهری را افزایش می دهند، بسیار مهم است زیرا شهرها رشد اقتصادی را هدایت می کنند. بازچرخانی آب و جمع آوری رواناب ها منابع آب جایگزینی را فراهم می کنند که دارای مزایای زیست محیطی است. مفاهیم “شهر اسفنجی” که حفاظت در برابر سیل و جذب رواناب را بهبود می بخشد که می تواند منابع آب بیشتری را برای ساکنان شهر ایجاد کند.

شهرهای هوشمند نیاز به سیاست های هوشمند آب دارند. این به معنای طراحی مشوق هایی برای استفاده کارآمد از آب و اصلاح روش های ناکارآمد است. در سطح جهانی، 6 درصد از یارانه آب و فاضلاب به 20 درصد از فقیرترین جمعیت و 56 درصد به 20 درصد ثروتمندان تعلق می گیرد. چنین یارانه هایی باعث ایجاد نابرابری میشود. آنها با ارزان کردن آب، استفاده بیش از حد را ترویج می کنند که پایداری خدمات آب را تهدید می کند. دولت ها بای از مردم، معیشت و منابع حفاظت کنند. مجموعه ای از سیاست های مکمل می تواند معیشت را بهبود بخشد و بحران های ناشی از آب را به فرصت تبدیل کند.

سرمایه گذاری مردم محور را ایجاد کنید. شبکه های ایمن، مانند انتقالات نقدی و غیرنقدی، می توانند به محافظت از جوامع در مواجهه با شوک های شدید آب کمک کند. سرمایه گذاری در تامین آب و فاضلاب، آموزش، مراقبت های بهداشتی، و مسکن ایمن به نفع مهاجران فقیر در مناطق شهری و جمعیت شهر ها است.  سیاست های فعال بازار کار که مهارت ها را ایجاد می کند، در کنار سرمایه گذاری در آموزش کارگران نیز مورد نیاز است.

حفاظت از معیشت در محل مبدا. ذخیره آب و آبیاری مکمل، باید به دقت سنجیده شود تا از عواقب ناخواسته جلوگیری کند. این امر میتواند بطور موثر جوامع روستایی آسیب پذیر را در برابر تغییر میزان و کمبود آب محافظت کند. کشاورزی هوشمند با آب و هوا و آبیاری تحت مدیریت کشاورزان می تواند نقش مشابهی را ایفا کند و در عین حال ردپای محیط زیست را به حداقل برساند. در کنار زیرساخت های ساخته شده، زیرساخت های سبز مانند حوزه های آبخیز و جنگل های مرتبط با آنها که آب های سطحی و زیرزمینی را ذخیره، فیلتر و توزیع می کنند، می توانند انعطاف پذیری و کیفیت منابع آب را افزایش دهد. سرمایه گذاری در حفظ یا احیای آنها میتواند مزایای بلندمدتی داشته باشد و در عین حال اشتغال زایی کوتاه مدت را افزایش دهد.  

حفظ و نگهداری منابع و زیرساخت های آب شهری. از آنجایی که شهرهای جهان با تقاضای فزاینده جمعیت شهری – از جمله مهاجران از مناطق روستایی- مواجه میشوند و شوک های ناشی از منابع آب افزایش می یابد، این شهرها به مدیریت بیشتر در سمت تقاضا و انعطاف پذیری بیشتر نیاز دارند. شهرها باید به گونه ای طراحی شوند که شبیه اسفنج هایی باشند که آب را در زیرزمین ذخیره می کنند. رویکردهای سازگار برای تخصیص مجدد اضطراری نیز باید در نظر گرفته شود.