به گفته محققان دانشگاهی، در میان فرانسویهای دور از وطن، تعداد فزایندهای از مسلمانان وجود دارند که میگویند تبعیض یک عامل فشار قوی است و احساس میکنند که مجبورند به دلیل تعصب و سؤالات آزاردهنده درباره امنیت، این کشور را ترک کنند. به گزارش روابط عمومی رصدخانه مهاجرت ایران به نقل از نیویورک تایمز، صبری لوتاه (Sabri Louatah) نویسندهای فرانسوی است که از «عشق نفسانی، جسمی و درونی» خود به زبان فرانسوی و از دلبستگی خود به زادگاهش در جنوب شرقی فرانسه، صحبت میکند. او از نزدیک کمپین انتخابات ریاست جمهوری آینده را زیر نظر دارد. اما صبری همه این کارها را از فیلادلفیا انجام میدهد. شهری که پس از حملات سال ۲۰۱۵ در فرانسه توسط افراطگرایان اسلامگرا که منجر به کشته شدن تعداد زیادی از مردم شد و آسیبهای عمیقی به کشور وارد کرد، شروع به تحقیق در مورد آن کرد. با تشدید احساسات علیه همه مسلمانان فرانسوی، او دیگر در آنجا احساس امنیت نمیکرد. یک روز هم آب دهان به طرفش پرت کردند و به او گفتند «عرب کثیف!». صبری که نوه مهاجرانی مسلمان از الجزایر است، گفت: واقعاً این حملات ۲۰۱۵ بود که باعث شد من فرانسه را ترک کنم، زیرا فهمیدم که آنها ما را نمیبخشند. وقتی در یک شهر بزرگ دموکرات در ساحل شرقی (آمریکا) زندگی میکنید، آرامش بیشتری نسبت به پاریس دارید؛ جایی که در اعماق دیگ هستید.
تبعیض، دلیل اصلی ترک فرانسه از سوی مسلمانان
قبل از انتخابات در ماه آوریل، سه رقیب اصلی امانوئل ماکرون ـ که طبق نظرسنجیها انتظار میرود نزدیک به ۵۰ درصد آرا را به خود اختصاص دهند ـ همگی کمپینهای ضد مهاجرتی راهاندازی کردند که مضمون آنها ترس از این است که ملت فرانسه با تهدید تمدنی از طریق تهاجم غیرنظامی کشورهای دیگر روبهرو شود. این موضوع در رأس دستور کار آنها قرار دارد، حتی اگر مهاجرت واقعی به فرانسه از اکثر کشورهای اروپایی عقب باشد.مشکلی که به سختی مورد بحث قرار میگیرد مهاجرت است. برای سالها، فرانسه متخصصان با تحصیلات عالی را که به دنبال پویایی و فرصتهای بیشتر در جاهای دیگر بودند، از دست داده است. اما به گفته محققان دانشگاهی، در میان آنها تعداد فزایندهای از مسلمانان فرانسوی وجود دارند که میگویند تبعیض یک عامل فشار قوی است و احساس میکنند که مجبورند به دلیل تعصب، سؤالات آزاردهنده درباره امنیت و احساس عدم تعلق خود به فرانسه این کشور را ترک کنند.این مقوله از سوی سیاستمداران و رسانههای خبری مورد توجه قرار نگرفته است. حتی وقتی محققان میگویند این مسئله نشان دهنده ناکامی فرانسه در فراهم کردن مسیری برای پیشرفت حتی برای موفقترین گروه از بزرگترین گروه اقلیت خود است. فرار مغزها از طرف کسانی است که میتوانستند به عنوان الگویی برای نشان دادن ادغام موفقآمیز عمل کنند.اولیویه استوِز (Olivier Esteves)، استاد مرکز علوم سیاسی، حقوق عمومی و جامعهشناسی دانشگاه لیل که ۹۰۰ مهاجر مسلمان فرانسوی را مورد تحقیق قرار داد و با ۱۳۰ نفر از آنها مصاحبههای دقیقی انجام داد، گفت: این افراد در نهایت به اقتصاد کانادا یا بریتانیا کمک میکنند. فرانسه واقعاً دارد به پای خودش شلیک میکند.مسلمانان فرانسه که حدود ۱۰ درصد از جمعیت کشور را تشکیل میدهند، جایگاه عجیبی در کمپین انتخاباتی اشغال میکنند، حتی اگر صدای واقعی آنها به ندرت شنیده شود. این نه تنها نشانه جراحات ماندگار ناشی از حملات ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ است که صدها کشته برجای گذاشت، بلکه نشاندهنده مبارزه طولانی فرانسه بر سر مسائل هویتی و روابط حل نشدهاش با مستعمرات سابقش است.
تبعیض، دلیل اصلی ترک فرانسه از سوی مسلمانان
اریک زمور
مسلمانان فرانسه عباراتی تحریکآمیز مانند «مناطق غیرفرانسه» را که توسط والری پکرس، نامزد راست میانه که اکنون با مارین لوپن، رهبر راست افراطی، برای مقام دوم همسو شده است، محکوم میکنند. اریک زمور، کارشناس تلویزیونی و نامزد راست افراطی هم گفته که کارفرمایان حق دارند از دادن شغل به سیاهپوستان و عربها خودداری کنند،. مکانهایی که صبری و دیگران ساکن شدهاند، از جمله بریتانیا و ایالات متحده، بهشتهایی عاری از تبعیض برای مسلمانان یا دیگر گروههای اقلیت نیستند، اما کسانی که با آنها مصاحبه شده است، گفتهاند که با این وجود فرصت و پذیرش بیشتری در آنجا احساس میکنند. برخی گفتند که در خارج از فرانسه بود که برای اولین بار، این واقعیت ساده که آنها فرانسوی هستند مورد تردید قرار نگرفت. عمار مکروس، ۴۶ ساله، که در حومه پاریس توسط والدین مهاجر خود بزرگ شده است، گفت: فقط در خارج از کشور است که من فرانسوی هستم. با یک زن فرانسوی ازدواج کردهام. فرانسوی صحبت و فرانسوی زندگی میکنم. من عاشق غذا و فرهنگ فرانسوی هستم. اما در کشور خودم، فرانسوی نیستم. مکروس که پس از حملات ۲۰۱۵ سوءظن نسبت به مسلمانان فرانسوی را سرکوبگرانه میدانست، به همراه همسر و سه فرزندش در لستر، انگلستان اقامت گزید.
تبعیض، دلیل اصلی ترک فرانسه از سوی مسلمانان
او سال ۲۰۱۶ یک گروه فیسبوک برای مسلمانان فرانسوی در بریتانیا ایجاد کرد که اکنون ۲۵۰۰ عضو دارد. مکروس گفت که افراد تازه وارد به بریتانیا قبل از برگزیت افزایش یافتند و افزود که آنها اکثراً خانوادههای جوان و مادران مجرد بودند که به دلیل پوشیدن حجاب مسلمان، یافتن شغل در فرانسه برایشان مشکل بود. اخیراً محققان دانشگاهی شروع به تهیه تحقیقاتی از شهروندان مسلمانانی کردهاند که فرانسه را ترک کردهاند. این تحقیقات و عکسها شامل پروژه تحقیقاتی مهاجرت مسلمانان فرانسوی به رهبری دانشگاهیان وابسته به دانشگاه لیل، یک دانشگاه برجسته فرانسوی، و مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه است. به طور جداگانه، محققان در سه دانشگاه دیگر « دانشگاه لیژ و KU Leuven در بلژیک، و دانشگاه آمستردام در هلند _ بر روی یک پروژه مشترک کار کردهاند که مهاجرت مسلمانان از فرانسه و همچنین از بلژیک و هلند را بررسی میکند. ژرمی ماندن (Jérémy Mandin)، محقق فرانسوی که در این مطالعه در دانشگاه لیژ شرکت داشت، گفت: بسیاری از جوانان مسلمان فرانسوی از اینکه به قوانین احترام گذاشتند، هر کاری که از آنها خواسته شده است را انجام دادهاند و در نهایت نتوانستهاند زندگی مطلوبی داشته باشند، ناامید شده بودند. الیس صفی، ۳۷ ساله، یک مدیر بازاریابی در عملیات لندن استون ایکس، یک شرکت مالی آمریکایی، در Remiremont، شهری در شرق فرانسه؛ جایی که والدینش پس از مهاجرت از تونس در دهه ۱۹۷۰ در آنجا ساکن شدند، بزرگ شده است. پدرش در یک کارخانه نساجی، پشت ماشین ریسندگی کار میکرد.صفی نیز مانند پدر و مادر خود در کشوری جدید زندگی جدیدی را رقم زد. او در لندن با همسرش ماتیلد که فرانسوی است، آشنا شد و تنوعی غیرقابل تصور نسبت به فرانسه دید. او گفت: در شامهای شرکتی، ممکن است بوفه گیاهی یا بوفه حلال باشد، اما همه با هم از آن استفاده میکنند. مدیرعامل هم مسلمان است و با کارمندانش گرم میگیرد. خانواده صفی دلتنگ فرانسه میشوند، اما آنها تصمیم گرفتند تا حدی به دلیل نگرانی در مورد پسر ۲ ساله خود برنگردند. ماتیلد صفی گفت: در بریتانیا، من نگران بزرگ کردن یک کودک عرب نیستم.
بر اساس شکایات رسمی جمع.آوری شده توسط کمیسیون ملی حقوق بشر دولت، در سال ۲۰۲۰، اقدامات ضد مسلمانان در فرانسه نسبت به سال گذشته ۵۲ درصد افزایش یافته است. حوادث اسلامهراسانه در دهه گذشته افزایش یافته و در سال ۲۰۱۵ به شدت رشد داشته است. یک تحقیق رسمی در سال ۲۰۱۷ نشان داد که هویت مردان جوانی که عرب یا سیاهپوست هستند، ۲۰ برابر بیشتر احتمال دارد که توسط پلیس بررسی شود. بر اساس گزارش دولتی که در ماه نوامبر منتشر شد، در محل کار، کاندیداهای شغلی با نام عربی ۳۲ درصد کمتر شانس مصاحبه را داشتند. میریام گروبو، ۳۱ ساله، علیرغم مدرک تحصیلی خود در حقوق اروپا و مدیریت پروژه، گفت که هرگز نتوانسته در فرانسه شغلی پیدا کند. پس از سالها خروج از کشور _ ابتدا در ژنو در سازمان بهداشت جهانی و سپس در سنگال در انستیتو پاستور داکار _ با والدینش به پاریس بازگشته، او به دنبال کار در خارج از کشور است. او گفت: احساس غریبه بودن در کشور خود یک مشکل است. راما یاد، وزیر حقوق بشر در دوران ریاست جمهوری نیکلا سارکوزی، گفت که انکار مشکلاتی مانند خشونت پلیس، اوضاع را بدتر کرده است. صفی که همسر فرانسویاش یک اقتصاددان است و در دانشگاه پنسیلوانیا تدریس میکند، گفت که امیدوار است روزی به کشوری که رمانهایش در مورد آنجا نوشته شده است، بازگردد؛ او در فیلادلفیا در حال نوشتن رمان جدیدی است که به تبعید از کشوری میپردازد که هرگز نامی از آن برده نمیشود.