هر روز بر تعداد افرادی افزوده می‌شود که به سایر شهرهای کشور خود یا دیگر نقاط دنیا مهاجرت می‌کنند؛ شواهد حاکی است گاهی نرخ مهاجران در یک سال به بیش از دو برابر نرخ رشد جمعیت نیز می‌رسد که بدون شک این رویداد لزوم آمادگی شهرهای میزبان را برای به حداقل رساندن چالش‌های پیش رو می‌طلبد.

  بر اساس تحقیقات، کشورهایی نظیر ایالات متحده آمریکا و آلمان همه ساله بیش از سایر نقاط دنیا مهاجران را به سمت خود جذب می‌کنند و این در حالی است که جمعیت غالب ساکنان امارات متحده عربی را نیز افراد غیربومی تشکیل می‌دهد. از سوی دیگر، بروکسل پایتخت و بزرگ‌ترین شهر بلژیک نیز از دیگر نقاط دنیا با نرخ بالای مهاجرپذیری به حساب می‌آید که بیش از نیمی از جمعیت آن را افراد خارجی‌تبار در بر گرفته است. استرالیا و کانادا از دیگر کشورهای جهان با بیشترین نرخ سکونت افرادی با تبعیت بیگانه به‌شمار می‌رود که این دو کشور را برای ادامه زندگی خود برگزیده‌اند.

شواهد حاکی است که مهاجرت به سمت شهرهایی نظیر سائوپائولو در برزیل، مسکو پایتخت روسیه و کیپ‌تاون در آفریقای جنوبی هم طی سال‌های منتهی به ۲۰۲۰ به طور قابل توجهی از استقبال بالایی برخوردار بوده است. این در حالی است که در همین بازه زمانی، بسیاری از مردم نیجریه برای همیشه چین را به عنوان محل زندگی خود انتخاب کرده و سیل عظیمی از خود مردم چین نیز راهی خاورمیانه و آفریقا شده بودند. بدون شک، مهاجرت مردم نه تنها شهرهای مبدا، بلکه مقصد را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد و به ویژه باعث تحولاتی بزرگ در نقاط مهاجرپذیر می‌شود. بنابراین، شهرها باید در زمینه‌های مختلف از آمادگی کامل برخوردار باشند تا در مواجهه با مهاجرت مردم به سمت خود بتوانند تأثیرات منفی ناشی از تغییر جمعیت را به حداقل برسانند.