این روزها از مهاجرت/جابه‌جایی‌های درون‌سرزمینی توامان به‌عنوان یکی از مسائل و فرصت‌های جمعیتی یاد می‌شود. خبرگزاری ایسنا در مصاحبه‌ای با یکی از تولیدکنندگان از زندگی علی رضا کریمی روایت می‌کند. در این گزارش آمده است:

او یکی از تولید کنندگان و کار آفرینانی است که در زمینه اشتغال و تولید الگوی مناسب برای نسل جدید محسوب می شود.

تأسیس هر کارخانه‌ا‌ی میتواند باعث تعطیلی زندانها و کاسته شدن آسیبهای اجتماعی و شاغل شدن جوانها و نیروهای انسانی زیادی شود. صنایع و تولیدیها، بزرگترین خدمت را به جامعه خودشان میکنند و در کنار آنهاست که زندگیها شکل گرفته و جامعه قوام مییابد. این، همان رویکردی است که علیرضا کریمی رحمت آبادی دارد؛ ایجاد اشتغال و تولید و ارزآوری برای کشور بنیانگذار روغن‌موتور پردیس، امروزه دراستان کرمان کار میکند. از نوجوانی علاقه مند به کسب وکار و بازار بود. او حالا، کارخانهای بزرگ و موفق در استان کرمان راه انداخته که هدفش، ایجاد اشتغال و کمک به محیط زیست و صادرات و ارزآوری است.

علیرضا کریمی رحمت آبادی ماجرای صفر تا صد موفقیتش را از اینجا آغاز کرد: کارم را در در حوزه پالایش مجدد روغنهای کارکرده از 1382 و با هدف کمک به محیط زیست و ایجاد اشتغال و نگاه به صادرات شروع کردم. اما قبلتر از آن کارم را در این صنعت به صورت پایه و از چاله های سرویس تعویض روغنی از سال 1368 شروع کردم. در نوجوانی برای تهیه اقلام مورد نیاز مغازه پدر تابستانها به تهران میآمدیم. از همان 10 سالگی، دو هدف در ذهنم شکل گرفت؛ اول اینکه در بازار تهران، یعنی در خیابان امیرکبیر که مخصوص فروش روغن و فیلتر است، مغازهای بخرم. دوم اینکه کارخانهای تأسیس کنم. خدا را شکر به هر دو هدف بیشتر از میزانی که در ذهنم بود، رسیدم. از همان کودکی تفریح من، حضور در مغازه پدری بود و تجارت را خیلی دوست داشتم.

وی ادامه داد: من یک دهه پنجاهی هستم، شروع کودکی و نوجوانی و رشد کاری من و همنسلانم، مصادف با جنگ و تحریم‌ها و فشارهای بیگانگان بود. البته این سختیها، موجب شد تا ظرفیت هایمان را آزاد کرده و به موفقیتهای خلاقانه زیادی برسیم. همین جوانها بودند که در دوران دفاع مقدس و با دستهای خالی، باعث شدند تا سربلند از این جنگ بیرون بیاییم. البته در 10 سال اول، فعالیت هایی چون توزیع نوشابه، نمایندگی خرید و فروش موتورسیکلت و لوازم خانگی و همچنین ساختمان‌سازی داشتم. ولی تمرکز اصلیام همیشه روی صنعت روانکاری بوده است.

کریمی افزود: از نوجوانی. وقتی میدیدم مردم در زمان جنگ چقدر بابت تأمین این موارد سختی میکشند، تصمیم گرفتم به کشورم کمک کنم و کار تولید در این حوزه را پیش ببرم. شروع کار برای ما با سختی‌های زیادی همراه بود. شهر ما به طلای سبز مشهور بود و در حوزه کشاورزی کار میکرد؛ به خاطر همین اداره ها و سازمانهایش تفکر صنعتی و تولیدی نداشتند. در کنار تحریمهای خارجی، تحریمهای داخلی و مشکلاتی که سیاستگذاریهای دولتها برای ما ایجاد میکرد هم وجود داشت و سد راه تولید بود. ما با تحریمهای خارجی قطع ا کنار آمده و راهحل غلبه بر آن را پیدا میکنیم، اما واقعا هنوز هم تحریمهای داخلی و سوءمدیریتها ما را خسته کرده است. بخشنامههای صادر شده باعث میشود تا برنامههای در نظر گرفته شده ما از بین برود و پیش نیامده که در 18 سال گذشته، بتوانیم یک برنامه حتی یکساله را دنبال کنیم، از بس که بخشنامه جدید میآید و کارها را خراب میکند. صادرات 90 درصدی محصولات دست ما را برای رقابت با خارجیها در قیمت باز میگذارد، اما نوسانان ارزی و بلاتکلیفی برای تهیه ارز اولیه هنوز هم ما را سردرگرم و در تعلیق نگه داشته است.

کریمی ادامه داد: محصول تولیدی ما جزو محصولات سبد کالای خانوار است، پس بازار خوبی دارد. ما در اینجا پیشرفته‌ترین ماشینآلات و تکنولوژی دنیا را در اختیار داریم. محصولات ما در خارج کشور قابل رقابت با برترین‌های دنیا هستند. حجم تولید ما در ابتدا، روزانه 15 هزار لیتر بود. امروز این حجم 3 برابر شده که جز به همت و تلاش پرسنل شرکت و همراهی سهامداران آن در به روز رسانی تکنولوژی تولیدی به دست نیامده است. وی گفت: در ابتدا 17 نفر و امروز 90 نفر به صورت مستقیم و هزار نفر به صورت غیرمستقیم. 90 درصد محصولات بستهبندی نهاییمان را صادر میکنیم. بقیه هم در استان کرمان توزیع میشود.

تجهیز کارخانه دوم‌مان با هدف صادرات و ایجاد اشتغال آغاز شده. قصد داریم قدرت ایران در این حوزه را به رخ صنایع جهانی بکشانیم. کریمی در مورد رمز موفقیتش در تولید و اشتغال زایی گفت: محصول باکیفیت تولید کردهایم، صدای مشتری‌ها را شنیدهایم و به او احترام گذاشتهایم و از تکنولوژی روز دنیا سود بردهایم و تعهد بالایی برای رسیدن به هدفهایمان داشتهایم. دلیل بعدی هم استفاده از نیروهای متعهد و وفادار به مجموعه بوده.

وی یاد آور شد : کارآفرینی مهمترین خدمت یک فرد برای جامعه‌اش می‌تواند باشد. باید مفهوم کارآفرینی را به ارزش آفرینی تغییر دهیم. ارزش آفرینی بسیار مهم و مقدس است. جوانها یا باید به فکر کارآفرینی باشند یا برای مجموعه های کارآفرینی که از قبل ایجاد شدهاند، کار کنند. اگر قرار باشد همه هم به فکر کارآفرینی باشند که با کمبود نیروی حرفهای و خلاق روبهرو خواهیم شد. اما اگر به اندازه کافی کارآفرین داشته باشیم، جامعهای موفقتر و سرزنده تر نیز ایجاد خواهد شد. به یاد داشته باشید که گاهی ارزش یک مدیر میانی در یک سازمان و شرکت، بالاتر از ارزش مدیر اصلی آن است. چه در حوزه کارآفرینی یا کار برای مجموعه های موجود از قبل، باید نهایت تلاش توسط جوانها صورت بگیرد.