مهاجرت‌های اقليمی و درون‌سرزمينی

تغییر اقلیم بحران تعیین کننده زمان ما است، زیرا آب و هوای زمین اکنون سریع¬تر از هر مقطعی در تاریخ تمدن مدرن در حال تغییر است. تغییر الگوهای دما، بارش، فراوانی و شدت برخی رویدادهای اقلیمی مانند موج گرما، سیل، خشکسالی و بالا آمدن سطح دریا باعث آسیب پذیری افراد می شود. تضعیف دولت¬ها، تشدید بی ثباتی و درگیری سیاسی امنیت غذایی و اقتصادی افراد را تضعیف می¬کند. با مکرر شدن این رویدادها افراد بیشتری مجبور به ترک خانه‌های خود خواهند شد. این تحرک ممکن است در داخل یا فراتر از مرزهای بین المللی رخ دهد. کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان (UNHCR) گزارش می‌دهد که به طور متوسط سالانه 21.5 میلیون نفر به دلیل شروع ناگهانی مخاطرات مربوط به اقليم بین سال‌های 2008 تا 2016 و هزاران نفر دیگر به دلیل خطرات پيش‌رونده مرتبط با تأثیرات تغییرات اقليمي به اجبار آواره شده‌اند. با توجه به موقعیت جغرافیایی ایران و قرار گرفتن در منطقه خشک و شکنندگی محیط کشور¬،آسیب¬پذیری آن در برابر بحران¬های محیط¬زیستی و اقلیمی و ادامه روندهای مخرب آن، مهاجرت نه تنها به شهرهای در حال حاضر پر ازدحام ایران بلکه به سایر کشورها نیز ممکن است افزایش ¬یابد. با توجه به آمار جهانی، از کل هفت میلیون آوارگی جدید که در اثر بلایای طبیعی در نیم‌سال اول 2019 در جهان¬¬، کشور ایران با 501 هزار آوارگی جدید دارای رتبه چهارم در جهان می¬باشد. بالا بودن این آمار و ارقام نشان دهنده وضعیت پرخطر کشور ایران در زمینه وقوع بلایای طبیعی است. در اين راستا كارگروه مهاجرت‌هاي اقليمي بر آن است تا برنامه‌ها و راهبردهاي مختلفي را كه با بررسي تجارب و الگوهاي موفق جهاني در زمينه كنترل و هدايت مهاجرت‌هاي اقليمي صورت مي‌گيرد، در اختيار سياست گذاران و برنامه ريزان حوزه مهاجرت و اقليم قرار دهد.